Czym jest wścieklizna? Jakie są główne objawy tej popularnej choroby oraz co zrobić, kiedy zauważymy je u swojego psiaka? Jak zachowuje się pies dotknięty tą przypadłością? Co jaki czas należy szczepić swojego pupila przeciw wściekliźnie? Te i wiele innych pytań zadaje sobie całe mnóstwo opiekunów zwierząt, którzy troszczą się o zdrowie, formę i dobre samopoczucie swoich czworonogów. Mimo tego, że chyba nie ma wśród nas osoby, która nie spotkałaby się z określeniem “wścieklizny” – nie wszyscy wiedzą na czym dokładnie polega ta choroba oraz jak wesprzeć psiaka w jej leczeniu. Na co warto zwrócić uwagę, jak radzić sobie w przypadku tej trudnej diagnozy i czy ludzie także mogą na nią zachorować? Przychodzimy z podpowiedziami!
Wścieklizna – co to za choroba?
To, co warto wiedzieć w kontekście wścieklizny jest fakt, że – niestety – pozostaje ona chorobą śmiertelną. Na wściekliznę mogą zachorować zarówno zwierzęta, jak i ludzie – dlatego tak ważne jest, aby edukować się w zakresie chorób czworonogów. Chociaż większość z nas kojarzy wściekliznę z formą gwałtowną – a więc wpadaniem w szał – może objawić się ona także spokojniej (w formie utajonej). Za tę niebezpieczną zarówno dla czworonogów, jak i nas – opiekunów chorobę, odpowiada Lyssavirus. Wścieklizna jest chorobą neurologiczną – jej “przejście” ze zwierząt dzikich na człowieka odbywa się zwykle poprzez zwierzaki domowe. Pierwsze objawy choroby widoczne są najczęściej dopiero tydzień po zakażeniu – dlatego tak ważne jest, aby wówczas zareagować możliwie jak najszybciej. Do zakażenia tą niebezpieczną chorobą może dojść zarówno poprzez ugryzienie jak i kontakt ze śluzówką. Nie wszyscy wiedzą, że do wścieklizny może dojść na skutek uszkodzenia skóry.
Wścieklizna szałowa – jakie są jej objawy?
Wścieklizna szałowa i utajona mogą przypominać dwa różne schorzenia – każda z nich dotyczy jednak tego samego zagrożenia, a więc, w najgorszym scenariuszu, śmierci człowieka oraz czworonoga. Wścieklizna szałowa to przede wszystkim nagła zmiana zachowania psa – który staje się albo zdystansowany albo nadmiernie ufny, przymilający się. Podobne zachowanie możemy zaobserwować wśród chociażby zarażonych wścieklizną lisów – które nie boją się podchodzić do człowieka i dążą do kontaktu z nim (w takich sytuacjach jak najbardziej powinna “włączyć się” nam wzmożona czujność!). Jak już wspomnieliśmy – pierwsze symptomy wścieklizny pojawiają się dość późno, bo po siedmiu dniach od zarażenia. Zwykle – w przypadku wścieklizny – mamy do czynienia zwykle z napadami agresji – pies zaczyna gryźć, a jego śliny jest tak wiele, że zaczyna przypominać pianę. Nasz psiak nie tylko wydaje dziwne dźwięki, ale także pojawiają się drgawki oraz opadnięcie żuchwy. Ostatnim etapem choroby jest niewydolność oddechowa, na skutek której pupil – niestety – umiera.
Jak rozpoznać wściekliznę utajoną?
Jedną z dwóch postaci niebezpiecznej wścieklizny jest ta utajona, nazywana także “cichą”. Podczas wścieklizny utajonej nasz psiak nie wykazuje napadów agresji, nie niszczy przedmiotów, nie gryzie ludzi i rzeczy – jest spokojny, aczkolwiek jego zachowanie również ulega zmianie. Jeśli dobrze znamy swojego czworonoga – bardzo szybko zorientujemy się, że coś jest na rzeczy. Najpopularniejszym symptomem wścieklizny utajonej jest otępienie pupila oraz porażenie. Wścieklizna utajona od szałowej różni się więc brakiem zachowania agresywnego. Ponieważ na objawy zarówno jednej jak i drugiej postaci musimy chwilę poczekać – aby mieć pewność, że nasz psiak czy też my sami w ogóle zaraziliśmy się chorobą – zalecane jest, aby jak najszybciej po ugryzieniu innego psa (niezależnie od tego czy ugryzł nas czy naszego psiaka) udać się do lekarza medycyny bądź weterynarii (w zależności od sytuacji). Pamiętajmy, że najgorsze co możemy zrobić to wpadanie w panikę – im więcej spokojnych, przemyślanych kroków poczynimy, tym większe prawdopodobieństwo, że ta trudna sytuacja zakończy się dla nas i naszego pupila pozytywnie!
Jak zapobiegać wściekliźnie?
To, co możemy zrobić, aby realnie zapobiegać wściekliźnie to szczepienie naszych psów – które, swoją drogą, jest obowiązkowe w Polsce. Po szczepieniu – weterynarz wpisuje odpowiednią adnotację w książeczkę zdrowia psa, dzięki czemu nasz psiak może z powodzeniem podróżować czy uczestniczyć w różnego typu wydarzeniach, na przykład wystawach psów. Jako odpowiedzialni opiekunowie psiaków powinniśmy bardzo dokładnie sprawdzać terminy szczepień – tak, by żadnego z nich nie przeoczyć. Niestety – na wściekliznę nie ma lekarstwa, dlatego tak ważne jest, aby skrupulatnie dbać o profilaktykę. Nie wszyscy wiedzą, że na całym świecie w ciągu jednego roku na tę śmiertelną chorobę umiera nawet 55 tysięcy osób – głównie z Afryki i Azji. Tak liczne zachorowania wynikają przede wszystkim z dużej ilości bezpańskich psów, które swobodnie przemieszczają się po miastach i wioskach. Co ciekawe, w Polsce aktualnie nie ma zachorowań na tę wyniszczającą cały organizm dolegliwość.
Mój pies ma wściekliznę – co mogę zrobić?
Jak wygląda leczenie psa chorego na wściekliznę? Niestety – nie wygląda ono w żaden sposób, ponieważ psiak najzwyczajniej w świecie go nie otrzymuje. Kiedy u pupila podejrzewa się wystąpienie tej ciężkiej choroby – zostaje poddany on obligatoryjnej, 15-dniowej obserwacji. W tym czasie weterynarz bądź osoba, która nadzoruje naszego psiaka stwierdza jak postępuje choroba. Zwykle jest to bardzo trudny czas zarówno dla nas – opiekunów, jak i samych psów – które zaczynają czuć się coraz gorzej. Jak sama nazwa wskazuje – choroba neurologiczna dotyka układu nerwowego. Pies sam może być zaskoczony swoim zachowaniem, denerwują go nowe okoliczności, czuje się nietypowo – niestety, w momencie odchodzenia najczęściej nie ma także odpowiedniego wsparcia. Ponieważ wyjście ze wścieklizny nie jest możliwe – wierzymy, że ten artykuł nie przestraszy opiekunów zwierząt, a jedynie uświadomi ich jak dużym zagrożeniem dla zdrowia i życia psa jest ta dolegliwość, a przede wszystkim zmotywuje ich do tego, aby regularnie szczepić swojego czworonoga.
