Kai ken – nazywany przez wielu nas po prostu „kaiem” – należy do grupy sześciu rdzennych szpiców japońskich. To pies, który doskonale sprawdzi się w roli stróża – jest uparty, niezależny, mocno przywiązany do opiekuna, a przy tym spokojny i zrównoważony. Kai ken uwielbia ruch i aktywność, a jego krótki włos i pręgowane umaszczenie (wyglądające czasem na czysto czarne) powodują, że przez osoby nie mające do czynienia z rasą, może być odbierany jako groźny, dynamiczny pies. Jak się okazuje – kai ken nie ma wiele wspólnego z agresją czy dominacją. Owszem, jego silny instynkt łowiecki sprawia, że chętnie ruszy w pościg za zwierzyną – jednak poznając go bliżej, z łatwością przekonamy się jak wiele ciepła i serdeczności nosi w sobie ten wyjątkowy psiak!
wzrost: samiec – około 50 cm, suczka – około 45 cm
waga: 14-18 kg
długość życia: 14-16 lat
Kai – pies jednego pana?
O niektórych rasach mówi się, że są to „psy jednego pana” – i rzeczywiście, coś w tym jest. Psiaki „jednego pana” wybierają sobie konkretną osobę za opiekuna, której najchętniej się słuchają, przed którą czują respekt, z którą są najmocniej związane. Kai to szpic orientalny, potrzebujący bardzo wiele uwagi ze strony swojego właściciela – jeśli jej nie dostanie, mogą zacząć się kłopoty wychowawcze. Kai ken szybko przywiązuje się zarówno do swojego pana czy pani, jak i reszty członków rodziny. Jeśli już teraz, wybierając rasę dla siebie, wiesz, że nie zapewnisz kai kenowi odpowiedniej ilości czasu i uwagi – lepiej postaw na mniej wymagającego pod tym względem pupila. Kai ken uwielbia długie spacery, angażujące zadania zapewniające mu aktywność intelektualną oraz – nierzadko – pływanie. Jeśli jesteś typem osoby, która – podobnie jak kai ceni sobie ruch na świeżym powietrzu – prawdopodbnie ten rdzenny szpic japoński okaże się dobrym wyborem!
Kai a inne zwierzęta w domu
To, o czym warto pamiętać w przypadku wyboru kaia, to jego silny instynkt łowiecki. Instynkt może objawiać się przede wszystkim na spacerach – dlatego tak ważne jest, aby odpowiednio zabezpieczać psa w miejscach, w których może mieć kontakt z innymi, na przykład poprzez dobór odpowiedniej do wielkości psiaka smyczy. Inną sytuacją, w której wyżej wspomniany instynkt może się „uruchomić” to ta, kiedy do domu, w jakim od lat wychowuje się kai dołącza nowy członek rodziny – szczeniak bądź dorosły pies. Wówczas kai może nie zrozumieć, że jest to kolejny domownik – i potraktować go jak zdobycz. Podobnie sytuacja ma się w przypadku kota, papugi, chomika czy każdego innego pupila. Jeśli jednak od samego początku nasz kai wychowuje się z innym czworonogiem – prawdopodobnie zaakceptuje go bez najmniejszego problemu!
Szpic japoński a nauka czystości
Niewątpliwym atutem posiadania kaia jest jego pojętność – znajdująca odzwierciedlenie chociażby w bardzo szybkiej (czasem nawet kilkudniowej!) nauce czystości. To dobra wiadomość dla osób, które nie wyobrażają sobie długiej, żmudnej nauki szczeniaka – bądź które najzwyczajniej w świecie nie mają na nią czasu. Kaie są inteligentne, błyskotliwe, czujne – ufne wobec osób które znają i zdystansowane wobec tych, których widzą po raz pierwszy. Ta informacja sprawia, że bez najmniejszego zawahania możemy powierzyć naszemu szpicowi japońskiemu rolę stróża, dając mu tym samym możliwość zaspokojenia nie tylko potrzeb związanych z aktywnością fizyczną, ale także stymulowaniem jego intelektu. Aby dodatkowo stymulować kaia – warto raz na jakiś czas zabierać go w miejsca pełne ciekawych zabawek dla psów, czyli na przeznaczone dla czworonogów place zabaw.
Jak zachowuje się pies w typie pierwotnym?
Kai jest psem w typie pierwotnym, co oznacza, że doskonale komunikuje się z domownikami. O ile małe dzieci mogą być nieco problematyczne dla kaia (który może nie tolerować ich ewentualnych zaczepek), o tyle ze starszymi dziećmi „dogaduje się” już przyzwoicie. Jeśli pies jest w typie pierwotnym – jak w przypadku rasy kai ken – możemy liczyć na to, że nie będzie zbyt zaczepny w stosunku innych psiaków. Nie oznacza to jednak, że kai będzie tolerował wszystko i wszystkich – podobnie jak pupile innych ras, ma swoje granice, a w przypadku kontaktu z natrętnym czworonogiem, z łatwością pokaże mu „pazurki”. Co ciekawe, kai ukształtował się jako pies myśliwski – w Japonii nadal mamy do czynienia z polowaniami na bażanty, jelenie i dziki, w których biorą udział te piękne, silne szpice. Ich rola w Polsce daleka jest jednak od „pierwotnej” – doskonale odnajdują się w towarzystwie rodzin, ceniąc sobie czas z domownikami, a przede wszystkim ze swoim panem czy panią, któremu / której są oddani do końca życia.
Kai ken – policyjny pies?
Zdarza się, że kai ken – ze względu na swoją podatność na szkolenie i budowę ciała – nadal jest wykorzystywany do określonej pracy. Kaie w japońskiej policji czy pogotowiu ratunkowym nie dziwią dziś nikogo – jednak ze względu na swoje silne przywiązanie do jednego pana czy pani, bardzo źle znoszą zmianę przewodnika. To spora wada pod kątem działania w wyżej wymienionych akcjach – sprawiająca, że kai może nie tylko odczuć ją pod kątem zdrowia fizycznego, ale także psychicznego (doświadczając na przykład psiej depresji). To o czym warto pamiętać już od lat szczenięcych kai kena to staranna socjalizacja psiaka oraz sumienne podejście do szkolenia. Jeśli zaniedbamy zarówno pierwszą, jak i drugą kwestię – chęć wprowadzenia zmian na lepsze w późniejszym czasie może być co najmniej bardzo trudna.
Szpic japoński – dla kogo?
Bazując na opiniach osób, posiadających kaia można stwierdzić, że… ile ludzi, tyle opinii! Niektórzy twierdzą, że ułożenie kai kena odbywa się łatwo i szybko, inni – że to, ze względu na swój upór i niezależność, wymagają ogromu pracy. Bez wątpienia – kai potrzebuje opiekuna, który zapewni mu jak najwięcej uwagi, zaangażowania i czasu. Dobrze, gdy jest to osoba doświadczona – a jeśli decydujemy się na szpica japońskiego w roli swojego pierwszego psa, zadbajmy o spotkania z behawiorystą nie tylko wtedy, kiedy szczenię pojawi się już w naszym domu, ale także przed tym wydarzeniem (tak, by omówić z nim ewentualne wątpliwości). Kai jest psem odpornym na warunki atmosferyczne – jednak nie oznacza to, że trzymanie psa przy budzie będzie dobrym rozwiązaniem (nigdy nie jest!). Pozwalanie szpicowi japońskiemu na towarzyszenie nam i innym członkom rodziny w domu – wpływa na niego bardzo pozytywnie (izolując go – możemy doprowadzić do jego nieprzewidywalności). Co ciekawe, kai odnajdzie się też w mieszkaniu – jeśli otrzyma od nas wystarczającą ilość spacerów i innych aktywności, jak najbardziej będzie w nim szczęśliwy!
Jak żywić kaia?
Żywienie psa rasy kai ken nie powinno sprawiać wielu problemów – wystarczy zadbać o dobrej jakości karmę lub pożywne posiłki, które samodzielnie będziemy przygotowywać kaiowi w domu. Ciekawym rozwiązaniem nie tylko dla dużych psiaków może okazać się BARF – zapewniający im szereg witamin oraz innych składników odżywczych. W przypadku tej wyjątkowej rasy niewiele wiemy też o ewentualnych chorobach genetycznych – kaie należą raczej do mniej chorowitych psiaków, co sprawia, że wydatki przeznaczone na opiekę weterynaryjną będą prawdopodobnie dużo mniejsze niż w przypadku ras podatnych na konkretne dolegliwości (na przykład jamniki, których zwykle dotykają kłopoty zdrowotne, związane z ich wydłużoną budową ciała).
Kai ken – „czyścioch” wśród psów?
Rzeczywiście – można odnieść wrażenie, że wśród różnych ras psów to właśnie kai ken uchodzi za bardzo czystego, dbającego o swoją higienę psa. Nie tylko bardzo szybko się jej uczy, ale także na co dzień jest raczej „czystym” psem. Ze strony opiekuna wymaga jedynie regularnego szczotkowania (wystarczy raz na dwa tygodnie) oraz kontroli stanu uszu i paznokci. Szata kaia jest dwuwarstwowa – złożona z twardego, prostego włosa okrywowego oraz miękkiego podszerstka. Umaszczenie w przypadku tej imponującej rasy możemy podzielić na pręgowane, czarne pręgowane i rude pręgowane. Najczęściej szczeniak występuje w gładkim, czarnym kolorze – jednak wraz z dorastaniem pojawiają się na jego umaszczeniu charakterystyczne dla kaia pręgi. Kaie żyją zwykle 14-16 lat, osiągają około 50 cm (suczki – jak w przypadku innych ras – mogą być nieco mniejsze, około 45 cm), z kolei ich waga waha się od 14 do nawet 18 kilogramów.
Kai – niezależny charakter
Niezależność kai kena jest jedną z najważniejszych cech jego charakteru. Ten imponujący szpic japoński w żadnym razie nie będzie chciał się przypodobać ani nam, ani innym ludziom – doskonale wie czego chce, potrafi być zadziorny, jednak na co dzień (przy przemyślanym ułożeniu już od najmłodszych lat) wykazuje dużo spokoju i równowagi. Kai keny bywają uparte, lubiące „postawić na swoim” – pamiętajmy jednak, że to w dużej mierze od nas – opiekunów zależy, czy nasz pies okaże się być posłuszny czy też będzie „wchodził nam na głowę”. Pamiętajmy, że poproszenie o pomoc specjalisty od wychowania psiaków w żadnym razie nie jest uwłaczające – a może pomóc zarówno nam, jak i naszemu pupilowi, w czerpaniu większej radości ze wspólnego funkcjonowania pod jednym dachem na co dzień.
Ile kosztuje szczeniak kai kena?
Za szczeniaka rasy kai ken musimy zapłacić od 1500 do 3000 dolarów. Dlaczego dolarów? Ponieważ – o ile nie mieszkamy w USA, Kanadzie czy Japonii – nie będziemy w stanie nabyć psa tej rasy. Jeśli zastanawiałeś / aś się dlaczego nie widać szpica japońskiego na polskich ulicach – powodem jest właśnie brak dostępności. Fani silnych, charakternych, a przy tym niezwykle oddanych psiaków mogą być więc niepocieszeni – lub… do kosztów zakupu doliczyć cenę związaną ze sprowadzeniem psiaka do kraju! Oczywiście, jak najbardziej jest to możliwe – jeśli jednak nie chcemy brać udziału w tak skomplikowanym przedsięwzięciu, możemy zakupić innego, dostępnego w naszym kraju szpica!
Zalety posiadania kaia
Kai to imponujące swoim silnym wyglądem oraz inteligencją psiaki – ich rodowód sięga dawnych czasów, a potomkami tej wyjątkowej rasy były psy z regionu Kai (skąd nazwa czworonogów). Kaie są niezwykle odporne na choroby, nie wymagają zastosowania specjalnego stylu żywienia czy pielęgnacji, doskonale sprawdzą się w roli stróża, zwykle akceptują też dzieci i inne psy w domu (o ile wychowują się z nimi od szczeniaka). Kai keny bardzo mocno przywiązują się do swojego pana bądź pani – są wierne, lojalne, potrzebują sporo uwagi, uwielbiają też spacery i zabawę. Chociaż mogą wydawać się groźne (ze względu na sylwetkę i aparycję), to bardzo spokojne, zrównoważone psy, które – dodatkowo – przywiązują sporą uwagę do swojej czystości (co spodoba się osobom, chcącym połączyć posiadanie psiaka z zachowaniem zadbanego domu czy mieszkania!).
Wady posiadania szpica japońskiego
Kaie – ze względu na swój upór i niezależność – mogą sprawiać nieco trudności wychowawczych. W przypadku tej nietuzinkowej rasy bardzo ważne jest, aby rozpocząć szkolenie psiaka już od pierwszych dni życia w naszym domu – najlepiej pod okiem doświadczonego behawiorysty. Kai potrafi „pokazać pazurki” – szczególnie wtedy, gdy inny psiak narusza jego terytorium. Jest nieufny wobec obcych, jednak nie wykazuje agresji. Pisząc o wadach w kontekście kai kena nie sposób nie wspomnieć o niedostępności ich w Polsce – sam koszt zakupu szczeniaka nie należy do najmniejszych, należy też do niego doliczyć cenę sprowadzenia psa do Polski. Jednak jednego możemy być pewni – wspólne życie pod jednym dachem z tak wspaniałym psem w typie pierwotnym jest warte każdych pieniędzy!
Kai – podsumowanie
Ten wytrzymały na warunki atmosferyczne szpic japoński bez wątpienia sprawdzi się osobom, które nie lubią angażować się w kwestie pielęgnacyjne czy żywieniowe psa. Pod tym względem kai jest naprawdę bardzo mało wymagający – jednak potrzebuje za to dużo zaangażowania, uwagi, atencji. To pies dla osób doświadczonych, które potrafią wskazać mu miejsce w hierarchii całej rodziny – takich, które uwielbiają spędzać czas na świeżym powietrzu, także nad wodą. Pojawiające się na czarnym szczeniaku pręgi mogą być zaskakujące dla osób, które z kai kenem mają do czynienia po raz pierwszy w życiu – jednak to właśnie one wskazują na wchodzenie psa w okres dorastania! Zarówno dom, jak i mieszkanie mogą okazać się świetnym azylem dla kaia – o ile w obu przypadkach zostanie mu dostarczona dokładnie taka ilość aktywności fizycznej, jak i psychicznej, jakiej na co dzień potrzebuje.
