Charcik włoski to psiak najmniejszy wśród wszystkich chartów. Prezentuje się z gracją, a to dzięki charakterystycznej, smukłej budowie ciała oraz krótkiej i delikatnej sierści. Waży około 5 kg, a zatem tyle, co przeciętny kot. Pomimo swoich drobnych rozmiarów jest to pies inteligentny, przyjacielski i doskonale odnajdujący się w towarzystwie. Jego niepodważalna energiczność i wrodzona radość sprawia, że można się w nim zakochać. Jednakże wymaga regularnej i częstej aktywności fizycznej. O charciku można jeszcze powiedzieć to, że jest wrażliwy, lecz z drugiej strony nie przejawia nadmiernego lęku. Przywiązuje się do człowieka i traktuje go jak wiernego towarzysza, wobec którego sam jest niezwykle lojalny. Jak opiekować się tym wyjątkowym psem, aby rozwijał się prawidłowo i wiódł satysfakcjonujące życie w zdrowiu fizycznym i emocjonalnym? Podpowiadamy!
wzrost: 32-28 cm
waga: do 5 kg
długość życia: 12-15 lat
Charcik włoski – skąd pochodzi?
Charciki włoskie to jedna z najstarszych ras świata. Mimo nazwy pies ten nie pochodzi z Włoch, choć tam stał się najpopularniejszy. Nieznany jest też jego wspólny przodek z pozostałymi chartami. Z człowiekiem charcik włoski funkcjonuje już od epoki brązu. Ich najwcześniejszą obecność udokumentowano pięć tysięcy lat temu w Egipcie. Świadczą o tym nie tylko szczątki znalezione w grobowcu królowej Her-Neit z Pierwszej Dynastii, ale i wizerunki naścienne przedstawiające tego rodzaju psy. Pokazuje to, że charciki włoskie towarzyszą ludziom od tysięcy lat. Z Egiptu trafiły do starożytnej Grecji, gdzie uwieczniono je na wazach i amforach. W końcu rasą zainteresowali się Rzymianie przejmujący wiedzę starożytnych. Hodowla zaczęła się w V wieku p.n.e., ale prawdziwą popularność charciki włoskie zdobyły u schyłku średniowiecza i w epoce renesansu. Zyskały status ulubieńców arystokracji i zaczęły gościć na dworach królewskich w europejskich krajach. Z czasem jednak pojawił się trend na miniaturyzację psów, co omal nie doprowadziło do wyginięcia charcików. Rasę uratowali niemieccy hodowcy. W Polsce charciki włoskie pojawiły się w latach sześćdziesiątych. Dlaczego charcik jest charcikiem, a nie chartem? Ponieważ jest najmniejszy spośród wszystkich chartów!
Charcik włoski – jaki ma charakter?
Charciki uwielbiają swoich opiekunów i są wobec nich lojalni. To psy delikatne, zwinne, ale i inteligentne. Zwykle nie sprawiają żadnych kłopotów. Jednakże potrzebują stałego kontaktu z człowiekiem i bliskości ludzi. Uwielbiają spanie na kanapie obok opiekuna i obdarowywanie się wzajemnie czułymi gestami. Problem mogą stanowić szczeniaki, szczególnie takie puszczone samopas. Charciki włoskie dojrzewają długo. Mając dopiero 3-4 lata, stają się w pełni ukształtowane, dlatego wszelkie treningi i tresurę trzeba rozpocząć przed tym terminem. Oprócz tego młode osobniki potrzebują dużo ruchu. Co może zaskoczyć, w domu są niezwykle ciche i dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, zwłaszcza gdy te odpowiadają im podobnym temperamentem i gabarytami. Charciki mogą natomiast okazywać nieśmiałość wobec większych zwierząt i obcych ludzi. Cechuje je bowiem delikatna psychika i niewielkie gabaryty – a to razem sprawia, że zaleca się ostrożność w kontaktach z innymi psami, które mogłyby go zranić lub spowodować traumę. Charciki włoskie znacznie lepiej radzą sobie w zaciszu domowym z rodziną i dziećmi.
Jak szkolić charcika włoskiego?
Charcik włoski, jak sama nazwa wskazuje, ma sporo cech z charta. Jest więc krótkodystansowcem stworzonym do nagłych zrywów i żwawego (sprintu) biegu za zwierzyną. Żeby go zmęczyć, czasami wystarczy kilka szybkich okrążeń wokół domu czy krótki bieg w parku. Charcik nadrabia jednak zwinnością i szybkością. Mimo że z reguły nie ucieka, warto puszczać go bez smyczy jedynie w bezpiecznym otoczeniu. Charcik włoski reaguje na ruch, a instynkt w sytuacji zobaczenia innego zwierzęcia może się okazać dla niego nie do zwalczenia. O wiele bardziej ten uroczy psiak woli mniej intensywne, ale za to długie spacery, jogging czy psie sporty. Ze względu na swoją krótką sierść nie przepada za zimnem i deszczem – w chłodne dni może być niechętny do wyjścia na zewnątrz. Jednak najgorsze, co można zrobić charcikom, to zostawić je na długo bez opieki. Charciki włoskie źle znoszą samotność i potrafią to manifestować, demolując otoczenie.
Charcik włoski – jakie aktywności lubi?
Psy rasy charcik włoski zostały wyhodowane przede wszystkim jako towarzysze ludzi, ale ich umiejętności łowieckie były także wykorzystywane do polowań na mniejszą zwierzynę, taką jak zające. Obecnie charciki włoskie wykazują ten sam instynkt łowiecki i potrzebę aktywności fizycznej. Uwielbiają krótkie sprinty i aportowanie zabawek. W biegu są naprawdę zaangażowane i potrafią osiągać prędkość sięgającą nawet ok. 40 km/h. Charciki włoskie doskonale sprawdzają się w coursingach, czyli polowaniach na sztucznego zająca. Dodatkowo wiele z nich uwielbia agility, ponieważ ta dyscyplina umożliwia wykorzystanie ich naturalnej zwinności i skoczności. Warto jednak unikać uprawiania sportów przez psy z predyspozycjami do złamań kości, a to ze względu na delikatną budowę psiaka. Charciki są inteligentne, ale trudno jest utrzymać ich długą koncentrację na jednym zadaniu. Dlatego najlepsze efekty przynoszą krótkie lekcje i nietrwające długo aktywności. Nie ulega więc wątpliwości, że bystry charcik włoski to uroczy, delikatny pies, idealny dla osób aktywnych, z dużą ilością czasu na zapewnienie mu odpowiedniego towarzystwa i ruchu. Wymaga delikatnego podejścia i uwagi, ale może stanowić wyjątkowego i oddanego towarzysza dla odpowiedzialnych opiekunów.
Charcik włoski – jak dbać o tego pupila?
Podczas spacerów charcik włoski powinien nosić wygodną, szeroką obrożę dla chartów lub dobrze dopasowane szelki typu guard. Prowadzenie psa tej rasy zaleca się na standardowej, lekkiej smyczy o długości przynajmniej 3 metrów. Na bardziej rozbudowane spacery przydatna może być także linka treningowa, umożliwiająca lepszą kontrolę nad psem i zabezpieczająca przed ewentualną ucieczką. W okresie zimowym czy podczas deszczu warto zadbać o dodatkową ochronę charcika włoskiego, na przykład poprzez założenie kurtki lub psiego sweterka. Charcik włoski nie wymaga zbyt skomplikowanej pielęgnacji – praktycznie nie linieje, a jego krótka sierść nie łapie zbyt wiele zabrudzeń podczas spacerów. Niemniej jednak zaleca się regularne czesanie delikatną szczotką lub gumową rękawicą, aby usunąć martwe włosy i jednocześnie stymulować skórę. Warto również regularnie kontrolować stan oczu, uszu i pazurów charcika włoskiego.
Żywienie charcika włoskiego – co warto wiedzieć?
Charciki włoskie, ze względu na swoją wybredność, wymagają dokładnego przetestowania różnych metod żywienia, by znaleźć najlepiej dostosowany sposób dla konkretnego osobnika. Poszukiwanie odpowiedniej diety może być czasochłonne i denerwujące. Zalecane jest stosowanie wyważonej gotowej karmy. Charcik może jeść zarówno suchą, jak i mokrą. Stosowanie ich naprzemiennie stanowi jedno z najlepszych rozwiązań w żywieniu psów tej rasy. Ponadto istnieje opcja karmienia charcika posiłkami przygotowywanymi w domu i wzbogaconymi odpowiednimi suplementami – czy to poprzez gotowanie pokarmu, czy stosowanie diety BARF. Jeśli nie jesteśmy w stanie samodzielnie gotować czworonożnemu przyjacielowi smacznych i wartościowych posiłków – skorzystajmy z nowoczesnego rozwiązania, jakim jest tak zwany „psi bufet„.
Jak wygląda charcik włoski?
Charcik włoski to pies należący do grupy X FCI, zaliczanej do sekcji 3, o numerze wzorca 200. Jako zwierzę hodowlane pochodzi z Włoch i charakteryzuje się wrażliwym i delikatnym temperamentem. Osobniki tej rasy osiągają wysokość w zakresie 30-38 cm, przy maksymalnej wadze 5 kg zarówno u psów, jak i suk. Ich pyski są długie i wąskie, a uszy duże oraz oklapnięte. Niektóre osobniki z twarzy przypominają gryzonie, choć niewątpliwie jest to atut i ciekawa cecha charakteru. Chude i długie nogi optycznie go wydłużają, ale trzeba uważać z niektórymi aktywnościami, ponieważ może dojść do złamania. Szata charcików włoskich jest krótka, gładka i delikatna, o jednolitej barwie: czarnej, szarej, błękitnej lub płowej. Akceptowane są także białe znaczenia na piersi i palcach. Charcik włoski może żyć do około 15 lat, jednak jest wrażliwy na warunki atmosferyczne, zwłaszcza na zimno i wilgoć. Koszty utrzymania tego psa szacowane są na około 250 zł miesięcznie. Cena charcika włoskiego z rodowodem wynosi zazwyczaj od 5000 do 7000 zł.
Zalety posiadania charcika włoskiego
Posiadanie charcika włoskiego niesie ze sobą szereg zalet. Te psy są niezwykle przywiązane do rodziny, co sprawia, że stanowią doskonałego towarzysza o dużym umiłowaniu dla swoich opiekunów. Ich uczuciowość powoduje, że potrafią tworzyć silne więzi emocjonalne z członkami rodziny. Charciki włoskie są przyjazne zarówno wobec ludzi, jak i innych zwierząt. Ich łagodny charakter sprawia, że są idealnymi towarzyszami zarówno dla dorosłych, jak i dzieci oraz innych zwierząt domowych. Dodatkową zaletą charcików włoskich jest ich niewielka skłonność do hałaśliwości. Są stosunkowo ciche, co może być korzystne szczególnie w warunkach miejskich. Skoro już przy tym jesteśmy, to charcik włoski doskonale sprawdza się także w warunkach mieszkania w niewielkim lokum. Ich mniejszy rozmiar oraz umiarkowana aktywność sprawiają, że są odpowiednie nawet dla osób mieszkających w małych apartamentach czy domach. Oprócz tego charciki włoskie są podatne na naukę, co ułatwia proces ich szkolenia. Ich zdolność szybkiego przyswajania nowych poleceń sprawia, że są posłuszne i chętne do nauki. Bezsprzecznie jeszcze jednym atutem jest łatwość w pielęgnacji. Ich krótka, gładka i delikatna sierść nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych, co ułatwia utrzymanie psa w dobrym stanie higienicznym.
Wady posiadania charcika włoskiego
Posiadanie charcika włoskiego wiąże się także z pewnymi wadami i wyzwaniami. Te psy są bardzo wrażliwe, co oznacza, że mogą reagować silnie na różne bodźce zewnętrzne. Ich delikatna psychika wymaga równie delikatnego podejścia ze strony opiekunów. Charcik włoski źle znosi samotność, co może stanowić wyzwanie dla osób pracujących długie godziny lub pozostawiających psa samego przez dłuższy czas. Brak towarzystwa może wpływać negatywnie na ich samopoczucie i emocjonalny dobrostan. Oprócz tego charcik włoski potrzebuje regularnego ruchu i biegów. Najlepiej czuje się na ogrodzonym terenie, gdzie może swobodnie biegać i spalać zgromadzoną energię. Brak odpowiedniej aktywności fizycznej może prowadzić do problemów behawioralnych i zdrowotnych. W niektórych liniach charcików włoskich występuje podatność na złamania kości. Ta cecha genetyczna wymaga szczególnej uwagi i ostrożności ze strony opiekunów, zwłaszcza jeśli chodzi o zabawy i aktywność fizyczną psa. Regularne kontrole i ostrożność w codziennych aktywnościach są zalecane, aby unikać potencjalnych kontuzji. Dlatego też, jeśli już decydujemy się na charcika włoskiego, dobrze jest wziąć go z legalnej i zarejestrowanej hodowli. Warto pamiętać, że szczeniak charcika włoskiego z rodowodem powinien kosztować nie mniej niż 5 tys. zł.
Charcik włoski – podsumowanie
Charcik włoski to urocza rasa psa, która cechuje się przywiązaniem do rodziny i uczuciowym, wrażliwym charakterem. Choć psy te są stosunkowo niewielkie, potrafią na każdym kroku okazywać swoje wielkie serce. Są długie na niecałe 40 cm i ważą maksymalnie 5 kg. Ich krótka, gładka sierść ma jednolitą barwę, choć wzorzec rasy akceptuje drobne białe cętki i naznaczenia w okolicach piersi i łap. Wśród zalet charcików włoskich warto podkreślić ich przyjazny stosunek do ludzi i innych zwierząt, niską tendencję do hałaśliwości, prostą pielęgnację i łatwość w przyswajaniu komend. Charciki włoskie żyją średnio 15 lat, a koszt ich miesięcznego utrzymania nie powinien przekraczać 300 zł, nie licząc nagłych konieczności wykonywania zabiegów czy leczenia potencjalnych chorób. Na rasę może zdecydować się każdy, ale warto być świadomym pewnych ograniczeń. Charciki włoskie są bardzo wrażliwe, słabo znoszą samotność i wymagają regularnej aktywności fizycznej. Ponadto ich kości są narażone na złamania. Nie ulega wątpliwości, że to wspaniały, czarujący pies, który zachwyci nas swoją aparycją i osobowością już od pierwszych wspólnych chwil!
