Czy wiesz czym charakteryzuje się rasa o wdzięcznej nazwie „nagi pies peruwiański”? Chociaż bywa kojarzona z nagim psem meksykańskim – to odrębna grupa psów, niemalże pozbawiona instynktu łowieckiego. To właśnie ten ważny aspekt ich osobowości sprawia, że są niezwykle spokojnymi, łagodnymi towarzyszami życia codziennego – doskonale odnajdującymi się w rodzinach. Nie wszyscy wiedzą, że ogromną zaletą tej wyjątkowej, pozbawionej włosów rasy, jest jej podział na trzy wielkości: miniaturową, średnią i dużą. Nie da się ukryć, że charakterystyczny wygląd pupili rasy nagi pies peruwiański – nie od dziś przyciąga uwagę wielu z nas. Choć wydawać by się mogło, że to rasa dynamiczna, aktywna, żywiołowa – ich ułożenie jest zwykle bezproblemowe (dlatego wzięcie pod swój dach nagiego psa peruwiańskiego poleca się nie tylko doświadczonym opiekunom, ale też tym, którzy po raz pierwszy decydują się na zakup szczeniaka z hodowli, wzięcie czworonoga ze schroniska czy stworzenie mu tak zwanego „domu tymczasowego„). Dzięki temu, że nagie psy peruwiańskie są z reguły nieufne w stosunku do nieznajomych – świetnie sprawdzą się w roli psów stróżujących.
wzrost: 25-40 cm (miniaturowy), 40-50 cm (średnia), do 65 cm w kłębie (duży)
waga: 4-8 kg (mały), 8-12 kg (średni), 12-25 kg (duży)
długość życia: 11-12 lat
Nagi pies peruwiański – jaka jest jego historia?
Historia rasy nagi pies peruwiański jest niezwykle interesująca – specyficzne, nieowłosione czworonogi były znane w Ameryce jeszcze przed pojawieniem się plemienia Inków. Prócz standardowych „psi” funkcji – takich jak towarzyszenie człowiekowi na co dzień czy stróżowanie – nagie psy peruwiańskie uznawane były za… lecznicze! Co ciekawe – stanowiły też towar w handlu wymiennym (choć dziś, na szczęście, psy nie są traktowane już niczym towar – ich „wartość” w tamtych czasach określilibyśmy współcześnie jako „premium”). Nie wszyscy wiedzą, że nagie psy peruwiańskie czczone są od stuleci – a ich wyjątkowość zapewniała i wciąż zapewnia im nie tylko nietuzinkowa, bezwłosa aparycja, ale także bardzo inteligentna, spokojna, a przy tym czujna osobowość i raczej umiarkowany temperament. To, co warto wiedzieć o nagich psach peruwiańskich to fakt, że ich ciało albo jest zupełnie pozbawione włosów – albo pojedyncze włoski znajdują się na głowach psiaków, tworząc przy tym zabawną, pełną uroku czuprynkę! Ciekawostką jest, że nagi pies peruwiański występuje także w odmianie owłosionej.
Osobowość nagiego psa peruwiańskiego – co warto o niej wiedzieć?
Nagi pies peruwiański – choć rzeczywiście należy do czworonogów spokojnych i łagodnych – bardzo lubi różnego typu aktywności. To psiak zwinny, pełen energii – aczkolwiek umiejący „zachować się” na co dzień. Nie bez przyczyny to właśnie nagie psy peruwiańskie o oryginalnym wyglądzie i radosnym, serdecznym charakterze – chętnie wybierane są przez osoby, mieszkające nie w domach, a mieszkaniach. Nawet nagi pies peruwiański w dużym rozmiarze – bez problemu odnajdzie się w mieszkaniu. Czworonogi tej nietuzinkowej rasy nie są konfliktowe wobec innych pupili – co ucieszy osoby, opiekujące się nie tylko nagim psem peruwiańskim, ale i innymi pupilami. Jak wspomnieliśmy – nagie psy peruwiańskie są niemalże pozbawione instynktu łowieckiego, co oznacza, że pogoń za tropem podczas spaceru jest w ich przypadku prawie niemożliwa. To psy łatwe do ułożenia – co nie oznacza, że powinniśmy pomijać kwestię szkolenia nagich psów peruwiańskich. Niezależnie od rasy – warto pamiętać, że to systematyczna praca z psiakiem (zarówno podatnym na układanie, jak i tym, stanowiącym nieco większe wyzwanie) zaowocuje realnymi efektami, znacznie umilającymi nam funkcjonowanie pod jednym dachem z czworonogiem tej czujnej i sprytnej rasy.
Nagi pies peruwiański – czy jest niezależny?
O rasach zaliczanych do grupy V FCI mówi się, że są niezależne – jak to ma się więc do przyjemnego dla obu stron funkcjonowania razem pod jednym dachem? Im bardziej niezależny psiak – tym zwykle trudniejsze szkolenie. Jak to jest więc w przypadku nagiego psa peruwiańskiego, który uchodzi za czworonoga łatwego w ułożeniu? Rzeczywiście – psy w typie pierwotnym cechują się sporą niezależnością. Jak się jednak okazuje – niezależność w przypadku nagich psów peruwiańskich, nie jest tak silna jak u innych ras z grupy V. Pamiętajmy jednak, że każdy – nawet ten powszechnie uznawany za „łatwy w ułożeniu” pies – może sprawiać problemy behawioralne. W takiej sytuacji warto jest zainwestować środki w konsultację z behawiorystą, który podpowie nam jak zachowywać się, kiedy pupil wykazuje zachowania niepożądane.
Nagi pies peruwiański – mały, średni i duży?
Nagi pies peruwiański miniaturowy (nazywany także „małym”), średni i duży – naturalnie, różnią się między sobą wzrostem oraz wagą. Jeśli zastanawiasz się czy jeden z ich rozmiarów potrzebuje więcej aktywności, bardziej zbilansowanej diety czy nieco skomplikowanej pielęgnacji – odpowiedź brzmi: nie. Niezależnie od tego czy zdecydujesz się na wzięcie pod swój dach nagiego psa peruwiańskiego w wersji miniaturowej, nieco więcej – średniej czy też największej – dużej, warto wiedzieć, że każdej z nich należy zapewnić odpowiedni poziom aktywności na co dzień. Co ciekawe, aktywności dla nagiego psa peruwiańskiego nie muszą być wymyślne, intensywniejsze – wystarcza trzy spacery dziennie o standardowej długości oraz zabawy w warunkach domowych, na przykład ulubionymi zabawkami psiaka. Co więcej, nagiego psa peruwiańskiego – podobnie jak czworonogi innych ras – powinniśmy systematycznie stymulować poprzez używanie gadżetów wspierających ich intelekt. Ze względu na akceptację innych psów – nagi pies peruwiański zwykle potrafi bezpiecznie bawić się z innymi czworonogami (co oznacza, że bez problemu możemy uczęszczać z nim na plac zabaw – nawet wtedy, gdy jest pełen innych psów).
Nagi pies peruwiański – jak go żywić?
Czy wiesz, że nagie psy peruwiańskie nie posiadają kompletnego uzębienia? Na szczęście ten fakt w żadnym stopniu nie wpływa na dobór karmy dla psa tej nietuzinkowej rasy – dobieramy ją, podobnie jak w przypadku czworonogów innych ras, bazując na wysokiej jakości składzie produktu. To, czego powinniśmy poszukiwać w karmie – niezależnie od tego czy jest ona sucha czy mokra – to przede wszystkim cenne białko, czyli mięso zawarte w jedzeniu dla naszego psa. Co ciekawe, wykorzystując smaczki w szkoleniu naszego psiaka – także zadbajmy o to, aby nasz czworonożny przyjaciel mógł przyjmować wraz z nimi szereg niezbędnych dla jego prawidłowego rozwoju składników odżywczych. W przypadku nagiego psa peruwiańskiego warto zatrzymać się na dłużej przy kwestii jego jamy ustnej – zadbajmy o to, aby regularnie myć zęby naszym psiakom, korzystając ze specjalnych, dostępnych w sklepach zoologicznych, szczoteczek dla psów oraz past do zębów (szczególnie tych o odświeżającym aromacie mięty!).
Jak pielęgnować psa rasy nagi pies peruwiański?
Ta wymagająca łagodnego, czułego traktowania na co dzień rasa – potrzebuje także łagodnej, aczkolwiek skutecznej pielęgnacji na co dzień. To oczywiste, że do pielęgnowania naszego psa rasy nagi pies peruwiański – nie stosujemy szczotek (najzwyczajniej w świecie nie potrzebujemy ich!). Cała reszta jest jednak jak najbardziej wskazana – mowa tu o szamponie, w którym kąpiemy czworonoga, o preparatach higienicznych do uszu, oczu. Samodzielnie lub przy pomocy groomera warto zadbać o regularne obcinanie pazurów. Niewątpliwym atutem pupila tej charakterystycznej rasy jest fakt, że w przypadku pojawienia się na skórze psa pasożytów takich jak pchły czy kleszcze – bez trudu dostrzeżemy je „gołym okiem”, dzięki czemu jesteśmy w stanie szybko zareagować na „nieproszonego gościa”! Co ciekawe, nagie psy peruwiańskie mogą mieć skłonności do wysuszania się skóry – w tej sytuacji stosujemy bezzapachowe, niepodrażniające psiaka kremy nawilżające, z kolei latem w niezbędniku pielęgnacyjnym nie może zabraknąć wysokiej jakości kremu z filtrem. W okresie jesienno-zimowym nie zapominajmy także o specjalnych ubrankach dla psów.
Czego potrzebuje nagi pies peruwiański?
To, czego potrzebuje psiak rasy nagi pies peruwiański, to w dużej mierze… brak monotonii. Jeśli sądzisz, że zaspokoisz potrzebę aktywności swojego nagiego psa peruwiańskiego na przykład aportowaniem (lub każdą inną, powtarzalną czynnością) – musimy Cię zmartwić. Nagi pies peruwiański wymaga regularnego zaskakiwania przez Opiekuna – dlatego warto proponować mu różne, dostosowane do jego potrzeb i predyspozycji aktywności. W jakich „ludzkich” sportach odnajdzie się pupil tej rasy? Przede wszystkim w tych o umiarkowanej intensywności – spodoba mu się chociażby towarzyszenie właścicielowi w joggingu czy jeździe na rowerze. Jeśli mamy taką możliwość – zaskakujmy naszego czworonoga nie tylko „ludzkimi” aktywnościami, ale także tymi, które dedykowane są psom. Mowa tu nie tylko o dobrze znanym agility, ale także o mniej znanych, takich jak chociażby „dog dancing”!
Ile kosztuje szczenię nagiego psa peruwiańskiego?
Szczenię tej wyjątkowej, kiepsko znoszącej stanowczość opiekuna rasy, kosztuje około 4000 złotych za psiaka – mowa tu o rozmiarze małym, który, jak się okazuje, jest niezwykle chętnie wybierany przez miłośników nie tylko samych w sobie nagich psów peruwiańskich, ale generalnie, całej grupy szpiców i psów w typie pierwotnym. Co ciekawe, owłosiona odmiana psiaka tej rasy jest zwykle tańsza od tej pozbawionej włosów. Zanim zdecydujemy się jednak na finalny zakup czworonożnego przyjaciela – przygotujmy dom na jego przyjście. Ze względu na brak sierści – nasz nagi pies peruwiański nie powinien przebywać zbyt długo na zewnątrz (chyba, że warunki pogodowe są akurat sprzyjające), a jeśli znacznie bardziej woli zabawy w ogrodzie niż w domu, zadbajmy o odpowiednią, dopasowaną do rozmiaru psiaka budę.
Zalety posiadania nagiego psa peruwiańskiego
Nagi pies peruwiański posiada wiele zalet – to czujny psiak, doskonale sprawdzający się w roli psa stróżującego. Czworonóg tej charakterystycznej, zapadającej w pamięci (głównie ze względu na swoją oryginalną aparycję) – nie jest kłótliwy wobec innych psiaków, łatwo się go szkoli, a kwestie żywienia oraz pielęgnacji nie wymagają szczególnego podejścia. To psiak niemalże pozbawiony instynktu łowieckiego – co czyni go delikatnym, wrażliwym i serdecznym wobec opiekunów na co dzień. Nie ulega wątpliwości, że życie pod jednym dachem z nagim psem peruwiańskim jest niezwykle ciekawe – głównie ze względu na to, że wymaga on nieustannego zaskakiwania przez nas – opiekunów! Dzięki możliwości wyboru nagiego psa peruwiańskiego w trzech rozmiarach – miniaturowym, średnim i dużym – każdy z nas jest w stanie dobrać taki rozmiar rasy, jaki najbardziej odpowiada naszemu stylowi życia oraz warunkom, w jakich żyjemy.
Wady posiadania nagiego psa peruwiańskiego
Sporym wyzwaniem w kontekście posiadania pupila rasy nagi pies peruwiański – może być łagodne, ciepłe i bardzo delikatne traktowanie psa. Oczywiście – każdy z nas stara się być serdecznym dla czworonoga (nawet wtedy, kiedy zwraca mu uwagę podczas szkolenia), jednak rzeczywiście nagi pies peruwiański może bardzo mocno wziąć nasze słowa i zachowania „do siebie”, co może negatywnie przełożyć się na naszą relację. Zadbajmy o to, aby traktować nagie psy peruwiańskie delikatnie – znacznie lepiej jest nagradzać je chociażby smaczkami za pozytywne zachowania, niż je karać za niepożądane. Świadomi opiekunowie psiaków wiedzą jak ważne jest budowanie pozytywnych skojarzeń – jeśli nie czujesz się na siłach, aby samodzielnie szkolić swojego czworonoga, poprośmy o pomoc doświadczonego behawiorystę.
Nagi pies peruwiański – podsumowanie
Nietuzinkowy wygląd psa rasy nagi pies peruwiański od wieków wzbudza zainteresowanie nie tylko miłośników psów, ale i wszystkich zwierząt – to właśnie pozbawienie go owłosienia sprawiło, że jest kojarzony w wielu kręgach, a niegdyś uznawano go za nawet za pupila o właściwościach leczniczych. Nagi pies peruwiański – chociaż może wydawać się inaczej – nie jest psiakiem wymagającym w kwestiach takich jak odżywianie czy zabiegi pielęgnacyjne. Co ciekawe, w pielęgnowaniu podatnej na wysuszanie się skóry czworonoga, może pomóc nam niepodrażniający, ekologiczny olej – na przykład kokosowy. Jednym z najważniejszych aspektów, o jakim warto pamiętać w kontekście opieki nad nagim psem peruwiańskim jest urozmaicanie jego aktywności – proponując nie tylko zabawy w domu, ale także treningi psich sportów.
